Ο ΧΙΟΝΟΔΡΟΜΙΚΟΣ ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΠΤΟΛΕΜAΪΔΑΣ στα πλαίσια του προγράμματος 2013 πραγματοποίησε διήμερη ορειβατική εξόρμηση στην οροσειρά της Τύμφης στις 28-29/09/2013,στο λεγόμενο κοινώς Γκαμήλα ή όρος της Παρωραίας. Η Οροσειρά της Τύμφης είναι από τις ομορφότερες των Βαλκανίων. Η ανάβασή της αναγνωρίζεται ως αληθινή αλπική
δοκιμασία από τους ορειβάτες - περιπατητές, είναι στην έκτη θέση (2.497 μ. υψόμετρο) από τα υψηλότερα βουνά μετά τον Όλυμπο στην Ελλάδα.
Η εξόρμηση περιελάμβανε την πρώτη μέρα το ταξίδι προς τον οικισμό του Μικρού Πάπιγκου (950 μ. υψόμετρο) με ενδιάμεση στάση για καφέ στο μαστοροχώρι Πυρσόγιαννη, θαυμάζοντας την πέτρινη αρχιτεκτονική του. Την ομάδα αποτελούσαν επτά μέλη του ομίλου. Οι καιρικές συνθήκες ήταν εκτός εποχής μιας και μας θύμιζε καλοκαιρινή μέρα. Στις 11:00 πμ ξεκίνησε η ανάβαση από τον οικισμό θαυμάζοντας τους Πύργους της Αστράκας (είναι κάθετες ορθοπλαγιές που μοιάζουν με τεράστιους βράχινους πύργους καθώς υψώνονται πάνω από το χωριό του Μικρού Πάπιγκου και από το μονοπάτι που οδηγεί στο διάσελο που υπάρχει το ορειβατικό καταφύγιο της ΕΟΟΑ), θέα μοναδικής ομορφιάς. Η διάρκεια της ανάβασης ήταν περίπου τρεις ώρες με τις απαραίτητες στάσεις στις τέσσερεις βρύσες που δρόσιζαν τους περιπατητές μέχρι το ορειβατικό καταφύγιο που βρίσκεται σε υψόμετρο 1.950μ. (βρύση Αβραγωνία υψ. 1.007 μ., βρύση Αντάλκη υψ. 1.204 μ., βρύση Τράφο υψ. 1.538 μ. και βρύση Κρούνα υψ. 1.748 μ.).
Αφού αλλάξαμε, ξεκουραστήκαμε για λίγο και κάναμε τις απαραίτητες γνωριμίες με τους διαμένοντες ορειβάτες του καταφυγίου. Κατόπιν ξεκινήσαμε για την Δρακόλιμνη σε υψόμετρο 1.980 μ. σε πορεία μίας ώρας και ένα τέταρτο, κατεβήκαμε στην Ξερολούτσα και αφήνοντας στα αριστερά μας την στάνη του Τσουμάνη και έχοντας στα δεξιά μας τα δυτικά βράχια του Πλόσκου οδηγηθήκαμε στην μοναδικής ομορφιάς Δρακόλιμνη, που εκείνη την ώρα καθρεπτίζονταν στα νερά της η κορυφή της Γκαμήλας και λίγο αργότερα από άλλη οπτική γωνία και η κορυφή της Αστράκας.
- Σύμφωνα με ένα τοπικό μύθο στις Δρακόλιμνες του Σμόλικα και της Τύμφης ζούσαν δύο δράκοι που είχαν έχθρα μεταξύ τους και κάθε φορά που αγρίευαν πετούσαν ο ένας τον άλλο πέτρες. Αυτό εξηγεί το γιατί οι όχθες της Δρακόλιμνης του Σμόλικα έχουν άσπρο χρώμα με διάσπαρτες μαύρες πέτρες και οι όχθες τις Δρακόλιμνης της Τύμφης έχουν μαύρο χρώμα με διάσπαρτες άσπρες πέτρες.- Βγάλαμε τις απαραίτητες αναμνηστικές φωτογραφίες και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για το ορειβατικό καταφύγιο όπου και θα διανυκτερεύαμε. Εφόσον τακτοποιηθήκαμε μας περίμενε βραδινό με το απαραίτητο κρασάκι και κοινή παρέα με τους διαμένοντες ορειβάτες. Η έναστρη νύχτα σε αυτό το υψόμετρο σε κάνει να νιώθεις το πόσο μικροί είμαστε μπροστά στο μεγαλείο του σύμπαντος. Εγερτήριο την επόμενη μέρα στις 07:00 πμ., πήραμε πρωινό και με τον απαραίτητο εξοπλισμό ημέρας χωριστήκαμε σε δύο υποομάδες.
Η πρώτη με τρία άτομα με προορισμό την κορυφή της Γκαμήλας υψ. 2.497 μ. και η δεύτερη με τέσσερα άτομα προς το σπήλαιο της Προβατίνας σε υψόμετρο τα 1.800 μ.. Η διάρκεια και των δύο εξορμήσεων με τις απαραίτητες στάσεις ήταν περίπου έξη ώρες. Η πρώτη ομάδα κατέβηκε στην Ξερολούτσα υψόμετρο 1.750 μ. και περπατήσαμε μεταξύ της βόρειας ορθοπλαγιάς της Αστράκας και της νότιας πλευράς του Πλόσκου, κατόπιν πορείας στα ορεινά λιβάδια στρίψαμε αριστερά και χαράξαμε πορεία παράλληλη με τα ανατολικά βράχια του Πλόσκου. Τότε εμφανίστηκε μπροστά το μεγαλείο της Γκαμήλας. Ήμασταν πολύ τυχεροί διότι κοντά στην κορυφή αντικρίσαμε ένα κοπάδι με δεκαέξι αγριοκάτσικα, που έκαναν έντονη την παρουσία τους περνώντας την σάρα προς την Γκαμήλα ΙΙ. Φθάσαμε στην κορυφή κατόπιν τρίωρης ανάβασης, με σύμμαχο τον καιρό και με τέλεια ορατότητα προς όλες τις κατευθύνσεις. Από εκεί ατενίζοντας τους ορεινούς όγκους και θαυμάζοντας το τοπίο ευχαριστείς το θεό για την δημιουργία τους, καθώς και στο ότι μέχρι σήμερα φώτισε τους ανθρώπους και την τοπική κοινωνία να αποτρέψουν να ανοίξουν δρόμους για τα βοσκοτόπια, είτε να κατασκευαστούν κεραίες κινητής τηλεφωνίας, είτε το πιο καταστροφικό να κατασκευάσουν δίκτυο ανεμογεννητριών παραβιάζοντας τη φύση. Μετά τη λήψη αναμνηστικών φωτογραφιών πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το καταφύγιο από το ίδιο μονοπάτι προσέγγισης.
Η δεύτερη ομάδα πήρε το μονοπάτι της επιστροφής και κοντά στη βρύση Κρούνα έστριψε αριστερά, με πορεία κάτω από τις ορθοπλαγιές των Πύργων οδηγήθηκαν μεταξύ του δεύτερου και τρίτου Πύργου στο σπήλαιο της Προβατίνας, το 7ο στον κόσμο σε βάθος -408 μ.. Κατόπιν ανάπαυλας πήραν το δρόμο της επιστροφής για το καταφύγιο.
Οι δύο ομάδες βρίσκονταν στο καταφύγιο στις 14:OO μμ. Μετά από μία ώρα πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το Μικρό Πάπιγκο. Μικρό διάλλειμα για καφέ στο χωριό και επίσκεψη στις περιβόητες Οβίρες του Ρογκοβού (κολυμπήθρες στο ρέμα Ρογκοβού). Στην πόλη μας φθάσαμε περίπου στις εννέα το βράδυ με την ικανοποίηση στα πρόσωπα όλων ότι η εξόρμηση επετεύχθη χωρίς προβλήματα με γεμάτη την ψυχή και την καρδιά με εικόνες απερίγραπτου κάλλους.
Το ΔΣ
